Op de koffie bij Sjan en Joop Heller

Van Zeelst naar Eindhoven is verder dan andersom….

 

Ze wonen momenteel net over de grens van Veldhoven naar Eindhoven. In een prachtig huis, gebouwd naar hun eigen ontwerp. Al gauw in ons gesprek geven Sjan en Joop aan dat ze zich nauwer aan Zeelst (Veldhoven) verwant voelen dan Eindhoven, terwijl dat toch de plek is waar hun roots grotendeels liggen.

Gedurende hun ruim vier eerste jaren samen, wonen ze – vanuit Zeelst gezien- net voorbij de Nightcap in één van de zogenaamde 18 woningen op Strijps grondgebied. De uitspraak van Joop is veelzeggend: “van Zeelst naar Eindhoven is veel verder dan van Eindhoven naar Zeelst”. Eerdaags zullen ze daar dus wel weer naar terugkeren. In de Zeelster 17 Septemberstraat groeien hun kinderen op in het gezellige land van hun vrienden, zoals de van Zoggels, de Roosens en de van Gerwens.  

Markten

Joop staat bekend als ‘dun errepelboer’. Het venten met aardappelen, grotendeels op markten was zijn roeping. Vader Herman ging vroeger al met aardappelen langs de deur. Joop leert het vak al vroeg: “We leverden aan cafetaria’s, ziekenhuizen, enz. Maar ook op markten als Valkenswaard, Geldrop, de Woensele Markt, Winkelcentrum Woensel, Veldhoven (City Centrum) en zelfs in Weert”. Zodra dochter Daniéle naar de kleuterschool kan (1981), is ook Sjan dagelijks op de markt van de partij. In 2016 zijn ze ermee gestopt.    

Corner House

Het Strijpse Corner House, gerund door Nelleke Hoeks, is de plek waar ze elkaar leren kennen. Bij buurman ‘d’n Breeuwer’ vieren ze in 1970 hun trouwfeest. Sjan is geboren in de Eindhovense Frankrijkstraat. Daarna verhuizen ze naar de Wenckenbachstraat, waarna het gezin Van den Heuvel zeven jaar in de Strijpse Lochemstraat heeft gewoond. De omzwervingen eindigen in de Halvemaanstraat als ze Joop leert kennen. Bij Joop is het aantal voorhaltes wat spaarzamer. Hij wordt geboren in de Langdonkenstraat waar zijn ouders – moeder Corrie afkomstig uit Halsteren en vader Herman (Emmen) – een aardappelwinkel hebben. Joop voetbalt aanvankelijk bij DBS – dan nog Brabantse Bond. De snelle en handige aanvaller is een talent en wordt al jong door PSV uitgenodigd voor training. Doel: te zijner tijd bij de selectie aansluiten. Zover komt het niet. Op de zaterdagen is de aardappelhandel van vader toch belangrijker.

Naar Zeelst

In 1968 begint Joop zijn eigen handel. Het voetbalpitje staat even op ‘uit’. Maar als ze naar de Zeelster 17 Septemberstraat verhuizen, meldt Joop zich bij UNA. Ze vallen er wel met de neus in de boter en raken al gauw bevriend met de kinderrijke families van de Roozens en van Zoggels. Joop haalt de voetbalschoenen weer tevoorschijn en beide voelen ze zich in de nieuwe omgeving op hun gemak. Drie dochters krijgen ze, Nicole, Chantal en Daniéle. En dat past wel bij die veelheid andere opgroeiende kinderen van hun vrienden. Het zogenaamde van Zoggel elftal, waar Joop inmiddels tot een sturende kracht uitgroeit, is ook een gezellige boel. Vooral in de derde helft, de kantine.

Groot gezelschap

‘Met een wagen vol geladen ‘, is de eerste regel uit een aloud Nederlands kinderliedje. Het is zeker van toepassing op het ‘familie-elftal van UNA, dat de uitwedstrijden met een tiental auto’s bezoekt. De rust van een dorp als Riethoven wordt zo met het Zeelster gezelschap van meer dan dertig man – inclusief een hoop zeker niet muisstille kinderen – behoorlijk verstoord. De reacties van het dorpse thuispubliek hebben, netjes uitgedrukt, alles te maken met het verwekken van veel kinderen. Sjan is dan al in verwachting van de derde dochter Daniéle en ook bij anderen van de UNA aanhang valt af te zien dat ze behoorlijk zwanger zijn. Dat is ook zo rondom de SRV wagen van Renders, die dagelijks in hun straat de rondte doet. Bij het instappen van een flink aantal zwangere dames waarbij Stien van Zoggel, Annelies Roosen en Zus Verhees, herinnert Sjan zich als de dag van gisteren de opmerking: “ge ziet wel dè ur bè hun wennig gesloape wordt”. Lachen geblazen natuurlijk. Een puur gezellige tijd. Ook het lidmaatschap van gymvereniging Voorwaarts draagt daaraan flink bij. Na afloop koffie drinken met peperkoek. De grote vriendenkring die elkaar op die manier vindt, is jaren na dato nog altijd intact.  

Hobby’s

Aan Ben (syndroom van Down) – de broer van Joop – hebben ze ook jarenlang veel zorg besteed (Sjan: ‘hij was eigenlijk ook een kind van ons’). Kleinkinderen hebben ze negen. Maar liefst acht ervan zijn jongens. Gevraagd naar hobby’s, dan zijn de kleinkinderen natuurlijk de eersten die genoemd worden. Wandelen met de KBO staat ook hoog genoteerd. En in deze coronatijd stuurt Sjan nog elke morgen een mooi berichtje via de mobiel, een groet om de dag te starten.

Verder zijn ‘lekker eruit, de tuin bijhouden, terrassen bezoeken, vakanties naar het favoriete Zwitserland (cruises zijn populair), lezen’, de vele soorten van afleiding welke ervoor zorgen dat ze zich weinig vervelen. Een mooi verhaal dat zeker niet mag ontbreken is dat van hun zogenaamde tweede trouwpartij

 

 

Opnieuw trouwen in Las Vegas

Als Sjan 60 wordt heeft Joop een leuk idee. Hij stelt voor om een reis naar Las Vegas te ondernemen inclusief de herbeleving op 6 oktober van hun trouwpartij: ze doen het gewoon een keer over. Een mooie aanleiding vormt het optreden in de Amerikaanse gokstad van Celine Dion. Als ze er aan komen blijkt Celine Dion, die de week ervoor er nog elke dag heeft opgetreden, net naar Europa vertrokken. Een kleine teleurstelling, maar het vormt geen belemmering om op hun oude trouwdag 6 oktober spontaan  opnieuw te trouwen, met trouwpastoor en al. En natuurlijk wordt de bruid inclusief bruidsboeket over de kamerdrempel gedragen. Zie op de foto dit gelukkige stel. Als was het de eerste keer.

 

 

Parkinson

Maar dan komt onverwacht ‘meneer Parkinson’ in hun leven. En dat heeft nogal wat consequenties. Joop: ”Vanaf september afgelopen jaar weten we het. Alles wordt een beetje minder. Maar ik ben niet zielig” (wat we gemerkt hebben, TV). Tijdens het gesprek deze middag is Joop nog altijd de fris van de lever pratende persoon, zoals we die kennen. “Maar het gaat de ene dag beter dan de andere. Ik leef niet als een monnik en met de nieuwe medicijnen gaat het ook veel beter”, zo klinkt het monter.